-
1 uciecha
сущ.• веселье• восторг• забава• наслаждение• потеха• радость• удовлетворение• удовольствие• утеха* * *ucie|cha♀ радость, утеха, забава;szaleć z \uciechachy сходить с ума от радости;
ku czyjejś \uciechasze к чьёй-л. радости, на радость кому-л.;\uciechachy życia блага жизни;
● z łaski na \uciechachę (robić coś) с прохладцей (делать что-л.)+radość, wesele
* * *жра́дость, уте́ха, заба́ваszaleć z uciechy — сходи́ть с ума́ от ра́дости
ku czyjejś uciesze — к чье́й-л. ра́дости, на ра́дость кому́-л.
- z łaski na uciechę robić cośuciechy życia — бла́га жи́зни
Syn: -
2 rżeć
глаг.• заржать• ржать* * *rze|c\rzecknę/ycm. \rzeckę, \rzecknie, \rzecknij, \rzeckł, \rzecczony сов. книжн. произнести, промолвить, сказать;● prawdę \rzec (-kłszy) правду (по правде) сказать; правду (по правде) говоря; \rzec (by) można, \rzeckłby kto можно сказать; że tak \rzeckę так сказать
+ powiedzieć* * *rżyj несов.rżeć ze śmiechu (z uciechy) — разг. ржать, гогота́ть
-
3 lachen
lachen v/i śmiać się ( über A z G; herzlich serdecznie; schallend donośnie; vor Vergnügen z uciechy; aus vollem Halse na całe gardło; jemandem ins Gesicht k-u w żywe oczy);da gibts nichts zu lachen to wcale nie jest śmieszne;fam. er hat dort nichts zu lachen tam mu nie do śmiechu;dass ich nicht lache! to śmiechu warte!;fam. das wäre doch gelacht, wenn das nicht klappen würde! uśmiałbym się, gdyby to się nie udało!;das Glück hatte ihnen gelacht szczęście uśmiechnęło się do nich;vt Tränen lachen <u>śmiać się oder zaśmiewać się do łez; v/r fam. sich kaputt usw lachen <u>śmiać się do rozpuku, konać ze śmiechu -
4 quietschen
quietschen vi Tür, Rad <za>skrzypieć < skrzypnąć>; fam. <za>piszczeć < pisnąć> ( vor Vergnügen z uciechy)
См. также в других словарях:
uciecha — ż III, CMs. uciechaesze 1. blm «uczucie wywołane pomyślnymi albo zabawnymi okolicznościami, czymś, co cieszy, bawi; radość, zadowolenie» Klaskać z uciechy. Pies popiskuje z uciechy. Zrobić coś dla uciechy. Sprawić, zrobić komuś uciechę. Fiknął… … Słownik języka polskiego
uciecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. uciechaesze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobry humor, radość, zadowolenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dla uciechy przebrał się za papugę. Pies zamerdał ogonem z uciechy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Jerzy Jeszke — Jerzy Jeszke, born November in Bytów, is a Polish actor and singer. Contents 1 Life And Work … Wikipedia
Jerzy Jeszke — (* 2. November in Bytów, Polen) ist ein polnischer Schauspieler und Sänger. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Wirken … Deutsch Wikipedia
kozioł — 1. Fiknąć, machnąć, przewrócić, wywinąć kozła, koziołka a) «przewrócić się, upaść»: Szczęsny wywinął kozła, rąbnął o kant stołu i padł u nóg księdza. I. Newerly, Pamiątka. b) «przekręcić się szybko w powietrzu, głową w dół, odrywając stopy od… … Słownik frazeologiczny
pociecha — 1. Będzie z kogoś pociecha «ktoś będzie, okaże się pożyteczny, wartościowy»: Zostaniesz dwa dni na próbę. Jak żadnej pociechy z ciebie nie będzie, to wygonię. L. Buczkowski, Potok. 2. Mieć (było) sto pociech z kimś, z czymś «mieć wiele radości,… … Słownik frazeologiczny
epikurejczyk — m III, DB. a, N. epikurejczykkiem; lm M. epikurejczykycy, DB. ów 1. «wyznawca, zwolennik epikureizmu filozoficznej doktryny Epikura» 2. pot. «człowiek ceniący przede wszystkim przyjemności i uciechy życia» … Słownik języka polskiego
klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu … Słownik języka polskiego
rżeć — ndk VIIb, rżę, rżysz, rżyj, rżał, rżeli «o koniu: wydawać głos» przen. pot. «śmiać się głośno, hałaśliwie; rechotać» Chłopcy rżeli z uciechy … Słownik języka polskiego
stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… … Słownik języka polskiego
zapiszczeć — dk VIIb, zapiszczećczę, zapiszczećczysz, zapiszczećpiszcz, zapiszczećczał, zapiszczećczeli 1. «wydać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk, odezwać się piskliwym głosem, wydać pisk» Kot, pies zapiszczał. Chłopiec zapiszczał przeraźliwie.… … Słownik języka polskiego
